قهوه چیست؟

آیا تا به حال درخت قهوه را از نزدیک دیده اید؟ در اینجا شما را با درخت قهوه و آناتومی میوه یا گیلاس قهوه آشنا می کنیم.

آیا تا کنون گیاه قهوه را از نزدیک دیده اید؟

حتما همه ما یک دانه قهوه بو داده را دیده و براحتی تشخیص می دهیم. اما آیا تا کنون گیاه قهوه را از نزدیک دیده اید؟

درختان قهوه برای صرفه جویی در انرژی و کمک به برداشت هرس می شوند، اما می توانند به بیش از 30 فوت (9 متر) ارتفاع برسند.

هر درخت از برگهای سبز و مومی پوشیده شده است که به صورت جفتی روبروی یکدیگر رشد می کند. میوه های گیلاسی شکل قهوه در امتداد شاخه ها رشد می کنند. از آنجایی هم که در یک چرخه مداوم رشد می کند، دیدن گلها، میوه های سبز و میوه های رسیده به طور همزمان روی یک درخت واحد غیرمعمول نیست.

تقریباً یک سال طول می کشد تا یک گیلاس پس از اولین گلدهی برسد و حدود 5 طول می کشد میوه رشدش کامل شده. در حالی که گیاهان قهوه می توانند تا 100 سال عمر کنند، اما به طور کلی بیشترین بازده را در سنین 7 تا 20 سالگی دارند. بسته به انواع مختلفی که دارند، مراقبت های مناسب می تواند بازده آنها را در طول سال حفظ و حتی افزایش دهد. یک درخت قهوه متوسط سالانه حدود 4.5 کیلو گیلاس قهوه یا 1 کیلو دانه های سبز ( کال) تولید می‌کند.

تمام قهوه هایی که به منظور تجاری تولید می شوند، از منطقه ای در امتداد خط استوا آمده اند که کمربند قهوه نام گرفته است. درختان در خاک غنی شده، و در دمای معتدل، باران مکرر و سایه آفتاب، بهترین رشد را دارند.

در این مطلب از «مجله اینترنتی بیننده» سعی شده است که اطلاعات کاملی در مورد گیاه قهوه و آناتومی آن گردآوری و توضیح داده شود.

رده بندی گیاهی

قهوه از تیره ای از گیاهان است که به کافیا (Coffea) معروف است. در این دسته بیش از 500 جنس و 6000 گونه درخت و درختچه گرمسیری وجود دارد. کارشناسان تخمین می زنند که از 25 تا 100 گونه گیاه قهوه وجود دارد.

این تیره اولین بار در قرن هجدهم توسط گیاه شناس سوئدی، کارولوس لینوئوس، شناسایی شد. وی همچنین در سال 1753 میلادی، در کتاب "گونه های گیاهان" خود، گیاه قهوه عربیکا (Coffea Arabica) را وصف کرده است.

گیاه شناسان از آن زمان در مورد طبقه بندی دقیق اختلاف نظر داشتند، زیرا گیاهان قهوه تنوع زیادی دارند. ممکن است به صورت بوته های کوچک باشند یا درختان بلند. اندازه برگها از یک اینچ تا 16 اینچ متغیر است و مممن است به رنگهای بنفش یا زرد و حتی سبز تیره باشند.

در صنعت قهوه تجاری، دو گونه مهم قهوه وجود دارد - عربیکا (Arabica) و روبوستا (Robusta).

گیاه عربیکا - قهوه عربیکا

گونه: بوربن ، تیپیکا، کاتورا، موندو نووُ، تیکو، سن رامون، کوه آبی جامائیکا

کافیا عربیکا (Coffea Arabica) از نژاد اصلی درختان قهوه است که در اتیوپی کشف شده است. این درختان یک قهوه خوب، ملایم و معطر تولید می کنند و تقریباً 70٪ از تولید قهوه در جهان را در بر می گیرند. دانه هایش از دانه های قهوه روبوستا صاف و کشیده تر و دارای کافئین کمتری است. دانه‌های این قهوه طعم شیرین‌تر و خاص‌تری دارند.

در بازارهای جهانی ، قهوه های عربیکا بالاترین قیمتها را دارند. عربیکایی هر چه بهتر باشد یعنی رشد بهتری داشته - به طور کلی بین 2000 تا 6000 فوت (610 تا 1830 متر) از سطح دریا رشد می‌کنند - اگرچه ارتفاع مطلوب با نزدیکی به خط استوا متفاوت است.

در این مطلب از «مجله اینترنتی بیننده» سعی شده است که اطلاعات کاملی در مورد گیاه قهوه و آناتومی آن گردآوری و توضیح داده شود.

مهمترین عامل این است که دما باید مطلوب باشد؛ در حالت ایده آل بین 59 تا 75 درجه فارنهایت، با حدود 60 اینچ (152 سانتی متر) بارندگی در سال. درختانش قوی و سالم هستند اما یخ زدگی شدید آنها را از بین می برد.

کشت درختان عربیکا پرهزینه است، زیرا زمین ایده آل دارای شیب زیاد است و دسترسی به آن دشوار است. همچنین، از آنجا که این درختان بیشتر از روبوستا در معرض عافت و بیماری هستند، به مراقبت و توجه بیشتری نیاز دارند.

در این مطلب از «مجله اینترنی بیننده» سعی شده است که اطلاعات کاملی در مورد گیاه قهوه و آناتومی آن گردآوری و توضیح داده شود.

گیاه کَنِفورا (Canephora) - قهوه روبوستا

گونه: روبوستا

بیشتر روبوستای جهان در آفریقای مرکزی و غربی، مناطقی از جنوب شرقی آسیا از جمله اندونزی و ویتنام و همینطور در برزیل پرورش می یابد. تولید روبوستا در حال افزایش است، اگرچه تنها حدود 30٪ از بازار جهانی را به خود اختصاص داده است.

روبوستا در درجه اول، به دلیل طعم تلخی که دارد، در مخلوط ها، اسپرسو و قهوه های فوری استفاده می شود. دانه های روبوستا کمی گردتر و کوچکتر از دانه‌های عربیکا می باشد. اگر می‌خواهید صبح شبنه انرژی خود را به‌دست بیاورید، به سراغ روبوستا بروید. کافئین بالای این قهوه در تمام روز انرژی شما را حفظ می‌کند.

درخت روبوستا مقاوم تر است و در برابر بیماری ها و انگل استقامت بیشتری دارد. همین امر باعث سهولت و ارزان تر شدن کشت آن می شود. مزیت دیگری که دارد این است که می‌تواند در برابر آب و هوای گرمتر مقاومت کند. دمای ثابت بین 75 تا 85 درجه فارنهایت را می پسندد، که رشد آن را در ارتفاعات بسیار پایین تر، نسبت به عربیکا امکان پذیر می کند.

سالانه به حدود 60 اینچ (152 سانتی متر) بارندگی نیاز دارد و نمی تواند در برابر سرما مقاومت کند. در مقایسه با عربیکا، دانه‌های روبوستا، قهوه ای تولید می کنند که طعم مشخص و حدود 50-60٪ کافئین بیشتری دارد.

آناتومی گیلاس قهوه

دانه‌هایی که دم می کنید در واقع دانه های فرآوری شده و بو داده شده از میوه ای است که به آن گیلاس قهوه گفته می شود.

پوست خارجی گیلاس قهوه اِگزوکارپ (exocarp) نامیده می شود. در زیر آن مزوکارپ قرار دارد، یعنی یک لایه نازک از گوشت یا تفاله میوه و به دنبال آن یک لایه لغزنده به نام پارشمنت وجود دارد. حبوبات، در یک پاکت کاغذ مانند به نام اندوکارپ (endocarp) پوشیده شده اند که معمولاً به آن پوست می گویند.

در داخل پوست، در کنار هم، دو دانه لوبیا شکل خوابیده اند که هر کدام جداگانه توسط غشای نازک دیگری پوشانده شده اند. نام بیولوژیکی این پوستِ دانه، اسپرمودرم است. اما به طور کلی در تجارت قهوه به آن پوست نقره ای گفته می شود.

تقریبا داخل 5٪ از قهوه جهان، فقط یکی از این دانه های داخل گیلاس وجود دارد. این میوه قهوه را Peaberry (یا کاراکول همان "حلزون" به زبان اسپانیایی) نامیده اند.

برخی از مردم بر این باورند که میوه های قهوه در واقع شیرین تر و خوش طعم تر از دانه های لوبیایی استاندارد قهوه هستند. بنابراین گاهی اوقات آنها برای فروش ویژه به صورت دستی طبقه بندی می شوند.