درمان افسردگی با قارچ جادویی

علمی 1401/02/30 21:48:39

طبق گفته دانشمندان قارچ جادویی یا به عبارتی مجیک ماشروم که دارای ماده ای به نام سیلوسایبین (psilocybin ) می باشد، در درمان افسردگی مفید است.

درمان افسردگی با قارچ جادویی (مجیک ماشروم)

طبق گفته دانشمندان سیلوسایبین (psilocybin ) برای افسردگی می تواند به مغز کمک کند تا از یکنواختی خارج شود!

پژوهشگران مرکز مطالعات سایکدلیک روان‌گردان (psychedelic ) امپریال کالج لندن طی مطالعات اخیر خود متوجه شدند که در یک دوره درمانی سیلوسایبین (Psilocybin) می‌توانند افسردگی را درمان کنند. این ماده جالب که داخل مجیک ماشروم یافت می‌شود، تاکنون مورد بررسی گروه‌های تحقیقاتی زیادی قرار گرفته و در نیم قرن گذشته توجه بسیاری از افراد کنجکاو را به خود جلب کرده است.

مجیک ماشروم یا قارچ جادویی

مجیک ماشروم قارچی است که ماده‌ای مخدر و سمی به نام سیلوسایبین دارد و مصرف آن فرد را دچار تجربه‌هایی مثل توهم دیداری و روحی، تغییر در ادراک، درک تحریف شده از زمان، تجربه‌های معنوی جدید و حس سرخوشی می‌کند.

با این حال، سمی بودن این ماده فرد را در بیشتر اوقات دچار حمله اضطراب (Panic attack) و حالت تهوع نیز می‌کند. خود ماده سایلوسایبین از نظر بیولوژیکی غیرفعال است، اما پس از ورود به بدن، در مدت زمان کوتاهی تبدیل به سیلوسین (Psilocin) می‌شود که تاثیرات روانی مشابه ال‌اس‌دی (LSD)، مسکالین (Mescaline) و دی‌ام‌تی (DMT) دارد.

تحقیقات نشان می دهد که اثرات ترکیب موجود در قارچ جادویی را می توان هفته ها پس از درمان مشاهده کرد.

طبق تحقیقات صورت گرفته ترکیب روانگردان (psychedelic ) موجود در قارچ جادویی به باز کردن مغز افراد افسرده کمک می کند و آنها را کمتر در الگوهای تفکر منفی ثابت نگه می دارد.

یافته‌ها حاکی از آن است که، سیلوسایبین مغز را انعطاف‌پذیرتر می‌کند و حتی هفته‌ها پس از مصرف، متفاوت از داروهای ضد افسردگی معمولی عمل می‌کند. محققان می گویند این یافته ها نشان می دهد که سیلوسایبین می تواند جایگزین مناسبی برای درمان افسردگی باشد.

آنها می گویند الگوهای فعالیت مغز در افسردگی می تواند سفت و محدود شوند، و سیلوسایبین می تواند به مغز کمک کند تا به روشی که درمان های سنتی نمی توانند، از رکود و یکنواختی خارج شود.

بنا بر گفته های پروفسور دیوید نات، رئیس مرکز تحقیقات روانگردان امپریال: «این یافته‌ها مهم هستند زیرا برای اولین بار متوجه می‌شویم که سیلوسایبین متفاوت از داروهای ضد افسردگی معمولی عمل می‌کند و مغز را انعطاف‌پذیرتر و سیال‌تر می‌کند و کمتر در موقعیت الگوهای فکری منفی مرتبط با افسردگی قرار می‌گیرد.

بدین ترتیب از پیش‌بینی‌های اولیه ما پشتیبانی می‌کند و ثابت می‌کند که سیلوسایبین می‌تواند یک رویکرد جایگزین واقعی برای درمان افسردگی باشد.

نویسنده ارشد این مقاله، پروفسور رابین کارهارت هریس، رئیس سابق مرکز امپریال که اکنون در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو مستقر است، گفت: "اثر مشاهده شده با سیلوسایبین در دو مطالعه مرتبط با بهبود افراد ثابت است. و با یک داروی ضد افسردگی معمولی دیده نشد.

"در مطالعات قبلی، زمانی که افراد در حین مصرف داروی روانگردان اسکن می شدند، اثر مشابهی را در مغز مشاهده کرده بودیم، اما در اینجا آن را هفته ها پس از درمان افسردگی مشاهده کردیم، که حاکی از انتقال اثر حاد دارو است.

سیلوسایبین

سیلوسایبین یکی از تعدادی روانگردان هایی است که به عنوان یک درمان بالقوه برای اختلالات روانپزشکی مورد بررسی قرار گرفته است. یافته‌های جدید بر اساس تجزیه و تحلیل اسکن‌های مغزی از حدود 60 نفر است که تحت درمان افسردگی تحت رهبری مرکز امپریال قرار گرفته‌اند. این تیم معتقد است که ممکن است نحوه عملکرد سیلوسایبین بر روی مغز را بهبود بخشد.

افرادی که به درمان با کمک سیلوسایبین پاسخ دادند ارتباط مغزی در آنها نه تنها در طول درمان بلکه تا سه هفته بعد از آن افزایش قابل ملاحظه ای را نشان می داد. این اثر بارز با افرادی که بهبود افسردگی خود را گزارش می کردند مرتبط بود.

محققان و نتایج بررسی آنان

به گفته محققان، تغییرات مشابهی در اتصال مغز در افرادی که با یک داروی ضد افسردگی معمولی، اسیتالوپرام درمان شده بودند، مشاهده نشد، که این امر نشان دهنده آن است که این روان‌گردان در درمان افسردگی متفاوت عمل می‌کند.

این تیم می‌گوید این یافته‌ها که در مجله Nature Medicine منتشر شده است، پیشرفت امیدوارکننده‌ای برای درمان سیلوسایبین است که اثرات آن در دو تحقیق تکرار شده است.

اما نویسندگان هشدار می‌دهند که اگرچه یافته‌ها دلگرم‌کننده هستند، بیماران مبتلا به افسردگی نباید اقدام به خوددرمانی با سیلوسایبین کنند، زیرا مصرف مجیک ماشروم یا همان قارچ جادویی (سیلوسایبین) در غیاب شرایط آزمایشی ممکن است نتیجه مثبتی نداشته باشد.

این تیم تحقیقاتی اسکن مغزی ۵۹ داوطلب سیلوسایبین تراپی (Psilocybin Therapy) را مطالعه می‌کردند که در طول درمان تغییرات قابل توجهی در مغز بیماران نشان می‌داد. ۱۶ داوطلب در یک گروه مطالعاتی و ۴۳ نفر دیگر در گروهی جدا قرار گرفتند.

نتایج گروه اول

۱۶ داوطلب گروه اول افسردگی مقاوم به درمان داشتند که با مصرف چندین داروی ضدافسردگی متفاوت نیز بهبودی قابل توجهی تجربه نکرده بودند. داوطلبان این گروه در ابتدا، ۱۰ میلی‌گرم دوز سیلوسایبین و پس از هفت روز، ۲۵ میلی‌گرم دیگر دریافت کردند. در این دوره، آن‌ها در هر جلسه درمانی تحت نظر متخصصان بودند و پس از دریافت دوز سیلوسایبین با روان‌درمانگران درباره تجربه خود صحبت می‌کردند.

متخصصان نیز برای بررسی تغییرات مغز داوطلبان با فناوری تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی یا fMRI میزان جریان خون در بخش‌های مختلف مغز آن‌ها را بعد از هر جلسه درمانی بررسی می‌کردند. قسمت‌هایی از مغز که خون اکسیژن‌دار از آن‌ها عبور می‌کند، فعال هستند که در این نوع تصویربرداری می‌توان آن‌ها را تشخیص داد. این گروه با مقایسه تصاویر قبل و بعد از درمان تغییرات قابل توجهی در علائم افسردگی داوطلبان مشاهده کردند که با ارتباط دوباره بخش‌های مختلف مغز با یکدیگر ایجاد شده بود.

نتایج گروه دوم

مطالعه بالینی دوم به صورت تصادفی کنترل شده بود که داوطلبان آن به طور تصادفی یا سیلوسایبین و یا ماده ضدافسردگی معمول ا‌سیتالوپرام دریافت می‌کردند. در این مطالعه، هیچ یک از داوطلبان و پژوهشگران نمی‌دانستند هر داوطلب چه دارویی دریافت کرده است.

در نهایت گروه دریافت‌کننده سیلوسایبین، با فاصله سه هفته دو دوز ۲۵ میلی‌گرم سیلوسایبین دریافت کرد و در طول مطالعه قرص شکر مصرف می‌کرد. گروه ا‌سیتالوپرام، با فاصله سه هفته دو دوز یک میلی‌گرم سیلوسایبین دریافت کرد و در طول مطالعه ا‌سیتالوپرام مصرف می‌کرد.
پژوهشگران این مطالعه اعلام کردند که دوز یک میلی‌گرم سیلوسایبین اثر سایکدلیک خاصی ندارد و در این مطالعه مثل یک پلاسیبو عمل کرد. معمولا دوزهای سه تا پنج برابر بیشتر از این مقدار می‌توانند اثر روانی و تجربه‌های جدید ایجاد کند.

در گروه اسیتالوپرام هیچ تغییر خاصی در ارتباط بین بخش‌های مختلف مغز نشان نداد، اما گروه اول که سیلوسایبین دریافت کرد به طور قابل توجهی ارتباطات مغزی را افزایش داد و بهبودی بهتری نسبت به گروه اسیتالوپرام نشان داد. چنین نتیجه‌ای نشان می‌دهد که سیلوسایبین به شیوه متفاوتی از یک داروی ضدافسردگی معمول روی مغز تاثیر می گذارد.

در این روش، سیلوسایبین مثل ال‌اس‌دی و سایر سایکدلیک‌ها به دریافت‌کننده 2A سروتونین مغز متصل می‌شود و آن را فعال می‌کند. این دریافت‌کننده‌ها یا رسپتورها در بخش‌های خاصی از غشا مغزی به وفور یافت می‌شود. این بخش‌ها مسئول انجام عملکردهای سطح بالای شناختی مثل درون‌نگری و عملکردهای اجرایی هستند. این رسپتورها پس از اینکه در معرض سیلوسایبین قرار بگیرند به حالت اولیه خود بازمی‌گردند و فعالیت آن‌ها مشابه یک مغز سالم می‌شود.

نتایج این مطالعه جالب و هیجان‌انگیز است، اما همچنان راهی طولانی برای استفاده آن به صورت قانونی و درمانی وجود دارد. این ماده برای دریافت مجوز سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) باید تحت مطالعات گسترده‌ای قرار بگیرد و روی صدها نفر آزمایش شود.

خطرات سایکدلیک‌ها

از آنجایی که سایکدلیک‌ها تاثیر روانی گسترده‌ای دارند و تجربه متفاوتی در اختیار فرد مصرف کننده قرار می‌دهند، در اکثر کشورها غیرقانونی هستند و حمل آن‌ها مجازات سنگینی دارد. با این حال، کشورهای پیشرفته‌ای مثل ایالات متحده در حال آزادسازی و قانونی کردن این مواد است تا بتواند راحت‌تر آن‌ها را کنترل کند.

دولت‌ها با قانونی کردن موادی مثل ماریجوانا و مجیک ماشروم مسئولیت خطرات و ضررهای آن‌ها را برعهده می‌گیرند و آن‌ها را درمان می‌کنند. با این کار، حتی با آموزشی که در اختیار عموم قرار می‌گیرد از آسیب‌های جدی به مغز جلوگیری می‌شود.

متاسفانه با توجه به شرایط کنونی کشورمان، دسترسی به این مواد و اطمینان از ترکیبات آن‌ها حتی برای مصارف درمانی کار بسیار سخت و عملا نشدنی است. بنابراین، پیشنهاد می‌کنیم تا حد امکان از آن‌ها دور بمانید و سلامتی خود را در اولویت قرار دهید.

منابع:
The Guardian_
(Psilocybin for depression could help brain break out of a rut, scientists say)

Digiato_