اولین خاطره زندگی خود را به خاطر می آورید؟

اولین خاطره زندگی خود را به خاطر می آورید؟

بر اساس تحقیقات جدید از دو سال و نیمگی شروع می شود.

مطالعات جدید و مرور داده های بدست آمده طی چندین دهه، حافظه را بیش از یک سال به عقب برمی گرداند، اما این مطالعه ثابت می کند که همه با هم فرق دارند. با مجله اینترنتی بیننده همراه شوید تا به اطلاعات لازم در این زمینه پی ببرید. 

تحقیقات اخیر نشان می دهد، که به طور متوسط اولین خاطره ای که مردم می توانند به یاد بیاورند، مربوط به زمانی است که فقط دو سال و نیم داشتند.

یافته های منتشر شده در نشریه علمی-پژوهشی مموری (Memory)، نتایج قبلی مربوط به میانگین سنی اولین خاطرات در کل سال را رد می کند.

همه اینها طی مطالعات جدید 21 ساله ارائه شده اند، که به دنبال بررسی داده های موجود آمده اند.

دکتر کارول پیترسون، متخصص فراموشی دوران کودکی و نویسنده اصلی این تحقیق، از دانشگاه مموریال نیوفاندلند چنین اظهار می دارد که: "وقتی فرد اولین خاطره خود را به یاد می آورد، به جای اینکه یک خاطره ثابت باشد، یک هدف متحرک است."

وی گفت: "بنابراین، آنچه بسیاری از افراد در هنگام به یاد آوری خاطره خود ارائه می دهند، حد و مرز و نقطه عطفی نیست که بگوییم قبل از آن هیچ خاطره ای وجود نداشته است. بلکه، به نظر می رسد مجموعه ای از خاطرات بالقوه وجود دارند که بزرگسالان و کودکان آن را به خاطر می آورند.

"و ما معتقدیم که مردم از دو سالگی خود چیزهای زیادی را به یاد می آورند که متوجه آن نمی شوند.

"این به دو دلیل است. اول، کار بسیار ساده ای است که از مردم بخواهند اولین خاطره خود را با به خاطر آوردن خاطرات قبلی به یاد آورند، و سپس چند خاطره دیگر را نیز از آنها بخواهیم. دراین صورت، آنها کم کم حتی خاطرات قدیمی تر را نیز به یاد می آورند – حتی گاهی اوقات تا یک سال قبل تر را. این مانند پر کردن پمپ است قبل از راه اندازی؛ هنگامی که شروع به یادآوری خاطرات گذشته می کنید، خود به خود خاطرات دیگر نیز به دنبال آن می آیند.  

"ثانیا، ما مستند کرده ایم که خاطرات اولیه به طور سیستماتیک در تاریخ گذاری اشتباه می کنند. بارها و بارها متوجه می شویم که مردم فکر می کنند در زمان وقوع آن خاطره بزرگتر از سن واقعی مربوط به آن خاطره بوده اند."

بیش از 20 سال دکتر پیترسون مطالعاتی در مورد حافظه، با تمرکز ویژه بر توانایی کودکان و بزرگسالان در یادآوری اولین سالهای زندگی خود، انجام داده است.

در آخرین تحقیق، 10 مقاله تحقیقاتی وی در مورد فراموشی دوران کودکی بررسی شد و سپس تجزیه و تحلیل داده های منتشر شده و منتشر نشده جمع آوری شده از سال 1999 در آزمایشگاه دکتر پیترسون انجام شد. در مجموع 992 شرکت کننده حضور داشتند و خاطرات 697 شرکت کننده با خاطرات والدین آنها مقایسه شد.

روی  هم رفته، این نشان می دهد که اولین خاطرات کودکان، قبل از آن زمانی که تصور می کنند، اتفاق افتاده است، و والدین آنها نیز این امر را تأیید می کنند.

در برخی از تحقیقات بررسی شده توسط پیترسون، مدارکی دال بر تغییر زمان حافظه بالقوه، "الزامی" است. به عنوان مثال، هنگام بررسی تحقیقی که در آن با کودکانی مصاحبه می کردند که دو تا هشت سال از اولین خاطره آنها گذشته بود، قادر به یادآوری همان خاطره بودند. با این حال، در مصاحبه های بعد از آن، سن آنها در زمان وقوع آن خاطره ها بالاتر رفته بود.

دکتر پیترسون، از بخش روانشناسی دانشگاه مموریال، چنین اظهار داشت که "هشت سال بعد، بسیاری بر این باور بودند كه یك سال بزرگتر هستند. بنابراین، کودکان با افزایش سن، دائم به این فکر می کردند که در زمان وقوع خاطرات اولیه، چند ساله بودند."

و او معتقد است که این یافته به دلیل چیزی در سن یابی یا سن سنجی خاطره است که "telescoping" (رصد/ دورنزدآوری) نامیده می شود.

"وقتی به اتفاقاتی که مدتها پیش افتاده است نگاه می کنید، مثل این است که از لنز دوربین نگاه کنید."

"هرچه خاطره به زمان عقب تری برگردد، اثر تلسکوپی باعث می شود که آن را به زمان حال یا سن خود نزدیکتر ببینید. به نظر می رسد که آنها، اولین خاطره خود را، یک سال تا حدود سه سال و نیم بعد از سنی که آن اتفاق رخ داده است، در نظر می گیرند. اما متوجه شدیم که وقتی کودک یا بزرگسالی، وقایعی از چهار سالگی به بالا را به یاد می آورد، این اتفاق نمی افتد؛ یعنی زمان آن را درست حدس می زند."

او می گوید، پس از بررسی دقیق تمام داده ها، روشن می شود که مردم خیلی بیشتر اوایل کودکی خود را به یاد می آورند و خیلی بیشتر از آنچه فکر می کنند به گذشته می روند، و کمک به آنها برای دسترسی به این خاطرات نسبتاً آسان است.

"وقتی تحقیقی را مورد بررسی قرار می دهید، گاهی اوقات همه چیز روشن نمی شود. اما وقتی شروع به جمع آوری مطالعات و تحقیقات یکی بعد از دیگری می کنید، و همه آنها ما را به یک نتیجه می رسانند، این امر کاملأ قانع کننده خواهد بود."

دلیل این امر عدم شفافیت است که طبق گفته های دکتر پیترسون، محدودیت این تحقیق و در واقع، تمام تحقیقات انجام شده تا به امروز در این زمینه است.

دکتر پترسون می گوید: "آنچه اکنون در تحقیقات مربوط به فراموشی کودکان مورد نیاز است، به طور مستقل، تاریخ های خارجی را تأیید یا مستند می کند که می توان تاریخ های مشتق شده شخصی را با آنها مقایسه کرد، زیرا این امر از خطاهای تلسکوپی و خطاهای احتمالی سن یابی توسط والدین جلوگیری می کند".

چنین تحقیقاتی - با استفاده از سن یابی تأیید شده - در حال حاضر هم در آزمایشگاه وی و هم در جاهای دیگر برای تأیید بیشتر پاسخ به این سوال که مدتهاست مورد بحث است، ادامه دارد.

Science Tech Daily

• {{item.Name}}

  {{item.DateTimeLocalized}}
  {{item.Text}}